Αύγουστος 1996: Συμπληρώνονται 22 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών (ΚΟΜ) οργανώνει μοτοπορεία, με την συμμετοχή οδηγών και από άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Αρχή της πορείας ήταν το Βερολίνο, συμβολικά, αφού και αυτό ήταν χωρισμένο στα δύο μέχρι πρότινος, λόγω του γνωστού τείχους του Βερολίνου.
Ήταν μια διεθνής διαμαρτυρία για την συνεχιζόμενη κατοχή της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία και ήθελε να αναδείξει ότι όπως έπεσε το τείχος του Βερολίνου, έτσι έπρεπε να πέσει και το συρματόπλεγμα της πράσινης γραμμής. Μια διαμαρτυρία που βάφτηκε στο αίμα.
Στις 2 Αυγούστου, 200 μοτοσικλετιστές ξεκίνησαν από το Βερολίνο πέρασαν από την Πράγα, τη Βουδαπέστη, το Βελιγράδι, τον Βόλο και κατέληξαν στο λιμάνι του Πειραιά όπου επιβιβάστηκαν σε πλοία με προορισμό τη Κύπρο.
Στο μεταξύ, η κυπριακή κυβέρνηση ασκεί πίεση στην ΚΟΜ να ματαιώσει την πορεία στην Κύπρο, καθώς ο Τούρκος Ράουφ Ντενκάς δήλωνε ότι όποιος μοτοσικλετιστής παραβιάσει την γραμμή κατάπαυσης του πυρός, θα πυροβολείται και πως μέλη της οργάνωσης «Γκρίζοι Λύκοι» ετοιμάζουν αντιπορεία και «εκπλήξεις για τους μοτοσικλετιστές».
Στις 10 Αυγούστου, φτάνουν στο λιμάνι της Λεμεσού, με στόχο την επομένη να επιχειρήσουν να πάνε στη Κερύνεια ρίχνοντας, συμβολικά, το τείχος του Αττίλα. Οι πιέσεις από την κυπριακή κυβέρνηση δεν σταμάταγαν κι έτσι, στις 11 Αυγούστου, ημέρα όπου θα ξεκίναγε η πορεία, ο πρόεδρος της ΚΟΜ ανακοινώνει την ματαίωσή της και ξεσπάει σε κλάματα.
Όμως, οι 8000 μοτοσικλετιστές και το μεγάλο πλήθος που έχει μαζευτεί, είναι αποφασισμένο να συνεχίσει. Έτσι, κατευθύνονται στο οδόφραγμα της Δερύνειας, λίγα μέτρα μακριά από την κατεχόμενη Αμμόχωστο με σκοπό να ακολουθήσουν τον δρόμο κατά μήκος της γραμμής αντιπαράταξης, να περάσουν στα κατεχόμενα και να φτάσουν στην Κερύνεια.
Στην Δερύνεια λοιπόν, ενώ οι διαδηλωτές όδευαν άοπλοι με τα πόδια προς την Αμμόχωστο, βρέθηκαν μπροστά σε Τούρκους που είχαν κρυφτεί πίσω από θάμνους. Μεταξύ τους και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ραούφ Ντενκτάς που κρατούσε μια φωτογραφική μηχανή για να καταγράψει μια προμελετημένη δολοφονία από τους «Γκρίζους Λύκους» που είχαν επιστρατευτεί ως δήθεν αγανακτισμένοι Τουρκοκύπριοι.
Με ρόπαλα και πέτρες άρχισαν να χτυπούν τους Ελληνοκύπριους διαδηλωτές, αφού τους άφησαν να πλησιάσουν στα συρματοπλέγματα που είχαν απλωθεί στο έδαφος.
Σε αυτά τα συρματοπλέγματα έμπλεξε ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ, όταν πήγε να βοηθήσει έναν άλλο Κύπριο που επίσης είχε μπλεχτεί. Ο Τάσος Ισαάκ, ανήμπορος να σηκωθεί δέχθηκε την επίθεση των «Γκρίζων Λύκων», αφήνοντας την τελευταία του πνοή, από χτυπήματα με πέτρες, ξύλα, και κλοτσιές.
Στις 14 Αυγούστου, τελέστηκε στο Παραλίμνι η κηδεία του Τάσου Ισαάκ, με πλήθος κόσμου να συρρέει για να αποδώσει φόρο τιμής. Τραγική φιγούρα η γυναίκα του, που ένα μήνα μετά, έφερε στον κόσμο την κόρη τους την Αναστασία.
Μετά την κηδεία, ομάδα μοτοσικλετιστών αποφάσισε να πάει στο σημείο της δολοφονίας για να καταθέσει λουλούδια.
Οι διαδηλωτές βρέθηκαν στην νεκρή ζώνη απέναντι από του Τούρκους στρατιώτες. Έπεσαν οι πρώτοι πυροβολισμοί, οι οποίοι αντί να διαλύσουν, το πλήθος το εξαγρίωσαν. Μεταφέρθηκαν οι τραυματίες προς τις ελεύθερες περιοχές και οι υπόλοιποι συνέχισαν να βαδίζουν προς το τουρκικό φυλάκιο. Ακολούθησαν και άλλοι πυροβολισμοί. Ένας μαυροφορεμένος νεαρός, ζητάει τσιγάρο.
«Εγώ πηγαίνω να κατεβάσω το πανί», λέει ο Σολωμού, ξάδελφος του Ισαάκ, στον άνθρωπο που άνοιξε το πακέτο δίνοντας του το τελευταίο τσιγάρο. Αρχίζει να τρέχει προς τον ιστό της σημαίας του ψευδοκράτους.
Δεν πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και ο Σολωμού σκαρφαλώνει στον ιστό. Με ένα νεύμα του Ντενκτάς, ο Κενάν Ακίν πυροβολέι. Ακούγονται τρεις πυροβολισμοί και ο Σολωμός αγκαλιάζοντας τον ιστό γλιστράει στο έδαφος πνιγμένος στο αίμα. Η εικόνα του, με το τσιγάρο στο στόμα, να πέφτει στο έδαφος χαράκτηκε στις μνήμες όλων. Η σφαίρα τον είχε πετύχει στο λαιμό και ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
Η κηδεία έγινε παρουσία πλήθους κόσμου, στις 16 Αυγούστου του 1996, στο Παραλίμνι.
Σήμερα, 25 χρόνια μετά, δεν έχει γίνει καμία σύλληψη. Παρά το γεγονός ότι έχουν εκδοθεί συνολικά 11 εντάλματα σύλληψής από την Ιντερπολ για τους δολοφόνους των Ισαάκ και Σολωμού, αυτοί κυκλοφορούν μέχρι σήμερα ελεύθεροι, απολαμβάνοντας ασυλία. Όχι μόνο αυτό όμως, αλλά προβαίνουν και σε φριχτές δηλώσεις.
Ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού, αποτελούν σύγχρονους ήρωες, αλλά και ακόμα δύο θύματα της αγριότητας των Τούρκων στην Κύπρο. Αθάνατοι.
