Η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ θα πρέπει να κρατήσει τις ισορροπίες στην Αμερικανική Οικονομία.
Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής στη διεθνή οικονομία, βασισμένη σε μια στρατηγική «μη-συνεργασίας». Στην καρδιά αυτής της προσέγγισης βρίσκονται οι δασμοί, οι οποίοι επιδιώκουν τη μείωση του ελλείμματος στο αμερικανικό εξωτερικό ισοζύγιο, το οποίο θεωρείται ότι περιορίζει την ευημερία της χώρας. Ωστόσο, η νεο-μερκαντιλιστική στρατηγική που προωθεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν φαίνεται να μπορεί να επιτύχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Η επιβολή δασμών από τις ΗΠΑ ενδέχεται να προκαλέσει αντίποινα από άλλες χώρες, οδηγώντας σε μια κατάσταση όπου το αμερικανικό έλλειμμα παραμένει σχεδόν το ίδιο, αλλά με υψηλότερες τιμές. Ακόμα και αν κάποια κράτη δεν αντεπιτεθούν με δασμούς, η ενίσχυση του δολαρίου θα έχει ως αποτέλεσμα να μειωθούν οι αμερικανικές εξαγωγές και να αυξηθούν οι εισαγωγές λόγω των υψηλότερων τιμών.
Στην ουσία, η εξάλειψη του ελλείμματος στο εξωτερικό ισοζύγιο δεν επιτυγχάνεται μέσω δασμών, καθώς αυτό καθορίζεται από την ανισορροπία ανάμεσα στις εθνικές αποταμιεύσεις και τις επενδύσεις. Οι ΗΠΑ παραμένουν ένας δημοφιλής προορισμός για διεθνείς επενδύσεις, λόγω της υψηλής αποδοτικότητας των κεφαλαίων, γεγονός που κάνει τις επενδύσεις να ξεπερνούν τις αποταμιεύσεις της χώρας.
Αυτό το έλλειμμα στις αποταμιεύσεις αποτελεί την «άλλη όψη» του ελλείμματος στο εξωτερικό ισοζύγιο. Είναι γνωστό πως αυτός ο διαρθρωτικός παράγοντας οδηγεί σε συνεχιζόμενη ανατίμηση του δολαρίου. Το εξωτερικό έλλειμμα είναι πραγματικά επικίνδυνο όταν ενισχύεται από ένα δημοσιονομικό έλλειμμα, κάτι που ισχύει για τις ΗΠΑ. Ωστόσο, αυτή η στρατηγική μη-συνεργασίας αναμένεται να οδηγήσει σε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, κάτι που τελικά δεν θα ωφελήσει τα δημόσια ταμεία.
Παρόλο που οι βραχυπρόθεσμες πολιτικές του Τραμπ, όπως οι φορολογικές ελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις και οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα, ενδέχεται να ενισχύσουν προσωρινά την ανάπτυξη, η αμερικανική οικονομία, που ήδη βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους απασχόλησης και χαμηλού πληθωρισμού, κινδυνεύει από υπερθέρμανση. Η υπερβολική ανάπτυξη σε σχέση με τις δυνατότητες της οικονομίας θα μπορούσε να προκαλέσει πληθωριστικές πιέσεις.
Τελικά, η πολιτική αυτή θα καταλήξει στην Κεντρική Τράπεζα (Fed), η οποία αναμένεται να λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού. Παρά τις πιέσεις που θα δεχτεί, ο Τζερόμ Πάουελ, που ηγείται της Fed, φαίνεται να αντιστέκεται στις πολιτικές παρεμβάσεις, αν και η θητεία του λήγει το 2026. Αν στη θέση του βρεθεί ένας πιο ευάλωτος ή πολιτικά υποστηριζόμενος επικεφαλής, αυτό θα μπορούσε να διακινδυνεύσει την αξιοπιστία της Fed, η οποία έχει κτισθεί με κόπο για πολλές δεκαετίες.
