Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει στο μέλλον ραδιοφωνικός παραγωγός που θα επαναλάβει τα ποσοστά ακροαματικότητας του Γιώργου Τράγκα. Ποσοστά ΥΕΝΕΔ. Ήταν για χρόνια ο κόκορας που ξυπνούσε την πρωτεύουσα με τις φωνές του, τις λυρικές κορώνες και τα αναθέματα με χροιά αρχαίας τραγωδίας. Ο μεγαλύτερος showman του ελληνικού ραδιοφώνου.

Διάβασα μία πολύ εύστοχη ανάρτηση του καλού δημοσιογράφου Γιάννη Ανδρουλιδάκη που γράφει ότι η επιτυχία του Τράγκα πάτησε πάνω στον θυμό μας. Είμαστε μονίμως θυμωμένοι και όποιος στήσει τον πάγκο του στο μέσον του θυμικού μας, θα ξεπουλήσει. Έτσι και ο Τράγκας. Μάζευε τους ακροατές, τη ρεκλάμα και το χρήμα -μακράν ο πιο καλοπληρωμένος παραγωγός στην ιστορία του ραδιοφώνου. Δεν ήταν, ασφαλώς, μόνο ο θυμός. Ήταν και η θεατρικότητα, οι μουσικές επιλογές, οι εκφραστικές υπερβολές που πατούσαν στη σφαίρα του γελοίου, αλλά, εν τέλει, ο κόσμος τις αγόραζε. Το πολυπληθές των ακροατών εξωράιζε τα πάντα. Έβγαζε ο Τράγκας τους χρυσαυγίτες και σου έλεγε ότι το κάνει από περιέργεια, είναι ο κόσμος που ρωτάει να μάθει. Και μετά ζητούσε από τον Κασιδιάρη να του πει αν είναι πολύ σκληρός.

Ασφαλώς και ήταν φαινόμενο. Και μπορείς να το προσεγγίσεις από δύο πλευρές. Εξετάζοντας, δηλαδή, τι έκανε ο ίδιος για να πατήσει κορυφή και από την άλλη βλέποντας τι είναι αυτό που ζητάει ο πελάτης, δηλαδή το κοινό. Ο Τράγκας ανήκε σε εκείνη τη γενιά των δημοσιογράφων που ξεκίνησαν σε εφημερίδες, αλλά στην πραγματικότητα στον δρόμο, λίγο πριν από τη χούντα. Η έκρηξη των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης στις αρχές του ‘90, τους βρήκε αφεντικά στο επάγγελμα, ήταν η γενιά που κρατούσε τα ηνία. Αυτό που έδινε ο Τράγκας στο κοινό του ήταν η νομιμοποίηση του αγοραίου. Όταν συμβαίνει στην τέχνη, μπορεί και να δώσει ελκυστικά αποτελέσματα. Όταν συμβαίνει στη δημοσιογραφία και στη δημόσια σφαίρα, δημιουργεί ωστικό κύμα.

Ναι, μπορεί ο Τράγκας να εξέφρασε πειστικά το εκρηκτικό θυμικό μας. Όμως συνάμα το διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό. Και απευθυνόμενος στα λαϊκά στρώματα, τους είπε ότι έχουν δίκιο σε οτιδήποτε και αν πιστεύουν. Από τη μία ο Τράγκας είχε τον τρόπο του όταν απευθυνόταν σε οδηγούς ταξί. Και από την άλλη οι ταξιτζήδες της εποχής βρήκαν στον Τράγκα έναν άνθρωπο που μιλάει και σκέφτεται σαν και αυτούς. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι ο Τράγκας δημιούργησε ολόκληρο κώδικα επικοινωνίας, αρθρώνοντας ένα λόγο που πέρασε και στην πολιτική.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ο μακαρίτης αντιλαμβανόταν τον εαυτό του ως πολιτικό ον. Σε αυτόν αποδίδεται η ιδέα και το όνομα «Ανεξάρτητοι Ο Γιώργος Τράγκας ως φαινόμενο Πηγή: Protagon.gr». Και πάνω σε εκείνο το μοτίβο δούλεψε το πολιτικό του εγχείρημα που έμεινε μετέωρο. Φυσικά, τώρα στα τελευταία του, ακουγόταν ως ηχώ του εαυτού του, μία φωνή που έρχεται από το παρελθόν και απευθύνεται σε λίγους. Όμως με την είδηση του θανάτου του εμφανίστηκαν και τα «τον έφαγαν για να του κλείσουν το στόμα», κάτι που μας δείχνει ότι η απήχηση του μακαρίτη είχε ακόμα εμβέλεια.