Οι άμεσες επιρροές σε Ελλάδα, Γερμανία και Βρυξέλλες.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει δείξει καλή προσαρμοστικότητα στον νέο κόσμο του Τραμπ, παρά το σύντομο χρονικό διάστημα. Ειδικότερα, η κυβέρνηση άνοιξε νέες δυνατότητες για έρευνες υδρογονανθράκων με την είσοδο της Chevron και ξεκίνησε διαγωνισμό για εξόρυξη αντιμονίου στη Χίο, ένα σπάνιο μέταλλο που χρησιμοποιείται στην κατασκευή μπαταριών. Παράλληλα, η είσοδος της Metlen του Βαγγέλη Μυτιληναίου στην παραγωγή γαλλίου, που έως τώρα κατείχε σχεδόν μονοπωλιακά η Κίνα, ενισχύει τις ευρωπαϊκές ανάγκες. Ο Μυτιληναίος μπορεί να καλύψει πλήρως την ευρωπαϊκή ζήτηση για το μέταλλο αυτό, και φαίνεται ότι αυτό είναι μόνο η αρχή.
Στη Γερμανία, παρά την ύφεση που διαρκεί δύο χρόνια, ο πολιτικός κόσμος είναι πιο πρακτικός εν όψει των εκλογών. Ο Φρίντριχ Μερτς, πιθανός νέος καγκελάριος, παρουσίασε ένα σχέδιο αποταμίευσης για παιδιά, με το κράτος να συνεισφέρει 10 ευρώ το μήνα μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών, προκειμένου να ενισχυθεί η εγχώρια αποταμίευση και να τροφοδοτηθεί η ανάπτυξη. Ο ίδιος έχει υποσχεθεί την αναστολή του δημοσιονομικού φρένου για να ενισχυθούν οι δημόσιες επενδύσεις.
Στις Βρυξέλλες, η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ανακοίνωσε την προετοιμασία ενός νέου οικονομικού ενεργειακού σχεδίου για τον Φεβρουάριο, το οποίο θα περιλαμβάνει δράσεις για τη μείωση του χάσματος καινοτομίας με τους ανταγωνιστές και τη βελτίωση της οικονομικής ανθεκτικότητας. Έκανε λόγο για έναν κοινό οδικό χάρτη για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την απελευθέρωση από τις εκπομπές άνθρακα, χωρίς όμως να διευκρινίσει αν αυτό θα σημαίνει αναστολή των τελών ρύπων που πλήττουν την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα. Αναφέρθηκε επίσης στην ανάγκη για επενδύσεις σε τεχνολογίες καθαρής ενέργειας, με στόχο τη δημιουργία ευρωπαϊκής ηλεκτρικής ενέργειας.
Παρόλο που οι προσπάθειες είναι ενθαρρυντικές, η Ευρώπη δεν έχει ακόμα καταλήξει σε έναν ισχυρό εκπρόσωπο για τη νέα εποχή που διαμορφώνεται με την επιρροή του Τραμπ. Όπως σημείωσε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, θα ήταν σκόπιμο η πρόεδρος της Κομισιόν να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, καθώς χωρίς έναν ισχυρό ηγέτη είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς η Ευρώπη θα μπορέσει να επιβιώσει σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η «ενός ανδρός αρχή».