Δεν είναι λίγες οι φορές που το ελληνικό κράτος έχει ανακοινώσει έργα τα οποία στην πορεία βλέπουμε να μην υλοποιούνται ή να παίρνουν χρόνια για να ολοκληρωθούν.

Όπως το Μετρό Θεσσαλονίκης, ο Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης, το Ελληνικό, το Μετρό Εξαρχείων. Ο κατάλογος είναι μεγάλος. Μεταξύ αυτών και η διπλή ανάπλαση στον Βοτανικό.

Ένα έργο που θα άλλαζε την εικόνα ενός μεγάλου μέρους της πόλης. Θα έδινε αξία στα ακίνητα, θα βελτίωνε τη ζωή των κατοίκων και θα αποτελούσε πόλο έλξης για πολίτες άλλων περιοχών.

Δεν θα επικεντρωθούμε στα εσωτερικά της ομάδας του Παναθηναϊκού, καθώς υπάρχουν πολύ πιο ειδικοί για να τα αναλύσουν. Θα σταθούμε όμως στην πολιτική υποκρισία όσων κατ΄επανάληψη και καθ΄ επάγγελμα κρατούν την πόλη πίσω.

Ήταν 2001, όταν ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκού Φιλιππίδης μαζί με τον Δήμαρχο Αθηναίων Δημήτρη Αβραμόπουλο πετούσαν με το ελικόπτερο πάνω από τον Ελαιώνα για να εποπτεύσουν την περιοχή. Μία περιοχή μόλις 3 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας που όμως ήταν αρκετά υποβαθμισμένη, θαμμένη κάτω από τα σκουπίδια. Η ιδέα του Δήμου Αθηναίων ήταν να κατασκευαστεί εκεί το γήπεδο του Παναθηναϊκού, αντί στο Γουδί, ενώ το έργο θα συνόδευαν και χώροι πρασίνου, έτσι ώστε τελικά η περιοχή να αναβαθμιστεί συνολικά.

Η ηγεσία των πράσινων έβλεπε θετικά την πρόταση, αλλά οι πρώτες αντιδράσεις ήρθαν από τον Συνασπισμό και τον τότε πρόεδρο Νίκο Κωνσταντόπουλο να κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ λέγοντας: «Είναι καιρός το ΠΑΣΟΚ να αντιληφθεί ότι τα μέλη του δεν έχουν δικαίωμα να χαρίζουν την περιουσία του Δημοσίου σε ιδιώτες. Η πολιτεία δεν οφείλει τίποτα σε καμία ΠΑΕ ή ΚΑΕ». Για την ιστορία, λίγα χρόνια αργότερα, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος έγινε πρόεδρος της ΠΑΕ.

Το εγχείρημα έμεινε στις συζητήσεις, καθώς ανέκυψαν διάφορα γραφειοκρατικά κωλύματα. Επανήλθε όμως δυναμικά το 2005 επί Δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία κάλεσε την ηγεσία του ΠΑΟ να συζητήσουν τα σχέδια του Δήμου για το γήπεδο της ιστορικής ομάδας της Αθήνας. Η πρόταση του Δήμου έφερε το όνομα Διπλή ανάπλαση. Επί της ουσίας ο ΠΑΟ θα παραχωρούσε στο Δήμο το γήπεδο της Λεωφόρου και σε αντάλλαγμα θα έπαιρνε έκταση στην περιοχή του Βοτανικού για να κτίσει εκεί το αθλητικό του κέντρο, δηλαδή γήπεδο 40.000 θέσεων, προδιαγραφών FIFA UEFA 4 αστέρων και τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη.

Τον Αύγουστο του 2005 η ηγεσία της ομάδας του ΠΑΟ συμφωνεί κι επίσημα με τη διπλή ανάπλαση, ενώ 3 μήνες αργότερα το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων εγκρίνει το έργο της διπλής ανάπλασης της περιοχής του Βοτανικού.

Η έκταση των 100 στρεμμάτων στον Βοτανικό όπου θα χτιζόταν το γήπεδο είχε αγοραστεί από τον Μπάμπη Βωβό πολύ πριν ξεκινήσουν οι συζητήσεις με τους πράσινους, καθώς ο Δήμος δεν είχε τα λεφτά για να προχωρήσει τις απαραίτητες απαλλοτριώσεις. Όταν λοιπόν συντάχθηκε το σχέδιο της ανάπλασης, ο Βωβός συμφώνησε να παραχωρήσει τη γη όπου θα χτιζόταν το γήπεδο δηλαδή 49 στρέμματα, αλλά σε αντάλλαγμα θα του έδιναν το δικαίωμα να κτίσει εμπορικό κέντρο το οποίο μάλιστα θα ήταν κατά 25% μεγαλύτερο από το Mall. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι τόσο το γήπεδο όσο και το εμπορικό κέντρο ήταν αναπόσπαστα κομμάτια του σχεδίου και δεν μπορούσε να κατασκευαστεί το ένα χωρίς το άλλο.

Ο Δήμος και ο ΠΑΟ είχαν έρθει σε συνεννόηση σχετικά με το πως θα χρηματοδοτούνταν η ανέγερση των αθλητικών εγκαταστάσεων και το μόνο που έμενε ήταν κάποιες αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο, οι οποίες έγιναν πραγματικότητα το 2006 με την ψήφιση του πολυπόθητου νόμου Σουφλιά που επέτρεπε πλέον την ανέγερση του γηπέδου και του εμπορικού κέντρου στον Βοτανικό. Όλοι πια θεωρούν ότι μπήκε το νερό στο αυλάκι, οι μπουλντόζες μπαίνουν στον ελαιώνα και ο Δήμαρχος Κακλαμάνης δίνει το σύνθημα: «Αφεντικό βάλε μπρος».

Από τη μεριά του ο ΠΑΟ παρουσιάζει τις μακέτες του νέου γηπέδου υπό το σύνθημα ΠΑΟ… στο γήπεδό μου!

Αλλά όλοι τους υπολόγιζαν χωρίς τους αριστερούς και τους … κορμοράνους. 131 κάτοικοι της Αθήνας προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και κατέθεσαν ένσταση ώστε να σταματήσουν οι εργασίες και να τηρηθούν οι διατάξεις του προεδρικού διατάγματος του 1995 περί διασφάλισης των χώρων πρασίνου και την απομάκρυνση ρυπογόνων αιθουσών χρήσης. Υποστήριζαν ότι η ανάπλαση που θα γίνει θα καταστρέψει το πράσινο της περιοχής και θα ενοχλήσει τους κορμοράνους που άφηναν τα αυγά τους στο ρέμα του Προφήτη Δανιήλ. Συνολικά κατέθεσαν 3 προσφυγές.

Βέβαια πλην μιας οικογένειας 4 μελών κατοίκων του Ελαιώνα, όλοι οι υπόλοιποι δήλωναν μόνιμη κατοικία στα Εξάρχεια, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, στα Πετράλωνα, στους Αμπελόκηπους, στο Κουκάκι, δηλαδή σε περιοχές που δεν είχαν καμία σχέση με τον Ελαιώνα. Μεταξύ των ονομάτων μάλιστα υπήρχαν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της Δημοτικής παράταξής του “Ανοιχτή Πόλη”, καθώς και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η “Ανοιχτή Πόλη” έκανε λόγο για εξυπηρετήσεις του Δήμου σε ντόπιους κεφαλαιούχους φωτογραφίζοντας ουσιαστικά τον Βωβό και την οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Μέχρι να βγει η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας τα έργα συνεχίζονταν με αργούς ρυθμούς μέχρι που το 2009 το ΣΤΕ επέβαλλε τη διακοπή των εργασιών. Τα νέα έπεσαν σαν κεραυνός στον Παναθηναϊκό. Λίγες μέρες μετά ο Βαρδινογιάννης συνάντησε τον Τσίπρα στην Κουμουνδούρου.

Εντωμεταξύ ο Βωβός με εξώδικο τονίζει πως τα έργα δεν μπορούν να αποσυνδεθούν μεταξύ τους και αξιώνει αποζημίωση 20 εκατ. ευρώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στη θέση του περί ανάγκης μη ανέγερσης του εμπορικού και πράγματι εκδίδεται άδεια που διαχωρίζει τα δύο έργα. Αλλά η κατασκευαστική του Βωβού καταθέτει αίτηση ανάκλησης του γηπέδου στο ΣΤΕ αμφισβητώντας νομικά την παραχώρηση του οικοπέδου, εφόσον έχει αθετηθεί η αρχική συμφωνία. Παρόλα αυτά η αίτηση αυτή απορρίφθηκε και θεωρητικά ο Παναθηναϊκός ήταν ελεύθερος να προχωρήσει στην πολυπόθητη κατασκευή του γηπέδου του. Πλέον όμως λόγω της οικονομικής κρίσης δεν υπήρχαν λεφτά. Το γήπεδο έτσι δεν έγινε ποτέ. Αντ΄αυτού βέβαια επί πρωθυπουργίας Τσίπρα όμως στην περιοχή του Ελαιώνα έγινε η στέγαση των μεταναστών σε λυόμενες κατοικίες στο οικόπεδο που προοριζόταν να κτιστεί το γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Η ειρωνεία είναι ότι κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε τότε για το περιβάλλον, ούτε καν για τους κορμοράνους.

Έχουν περάσει 17 χρόνια και η διπλή ανάπλαση έχει πια κατοχυρωθεί και ξεκινά να υλοποιείται. Όχι ότι και τώρα δεν προβάλλονται εμπόδια. Υπάρχουν αριστερές οργανώσεις που προσπαθούν να μπλοκάρουν το έργο διαμαρτυρόμενοι για τη μεταφορά της δομής φιλοξενίας.

Όμως επειδή η χώρα έπαθε και έμαθε και οι μνήμες είναι νωπές ακόμα, δεν περνάνε πλέον αυτά στην πραγματική κοινωνία. Και έτσι οι κυβερνήσεις και οι δημοτικές αρχές προχωρούν. Μέσες άκρες αυτή είναι η ιστορία της διπλής ανάπλασης. Πόσο τραγικό είναι μία ολόκληρη ομάδα, μία ολόκληρη πόλη, το κράτος, να γίνονται όμηροι μιας μικρής μειοψηφίας, που εξυπηρετεί τα δικά της εμμονικά και ιδεοληπτικά συμφέροντα.

Δεν θεωρούμε ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών αριστερών ήταν το γήπεδο του ΠΑΟ. Άλλωστε και ο Τσίπρας Παναθηναϊκός δηλώνει.

Το πρόβλημά τους είναι οι επενδύσεις, ειδικά αν αυτές προέρχονται από ιδιώτες.

Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή το κράτος να προστατεύσει τον εαυτό του από αυτές τις παθογένειες που το κρατάνε όμηρο. Και σ΄αυτό, δεν χωράνε οπαδικά.

Πηγή: editor.gr