Η ανάγκη εναρμόνισης της ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας και της ανάπτυξης της Βιομηχανίας.
Η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, αναφέρθηκε πρόσφατα στα μνημόνια, ενώ στο παρελθόν η στάση της είχε αρνητικό αντίκτυπο για την Ελλάδα. Ο Σόιμπλε θεωρούνταν τότε ο «σκληρός» της υπόθεσης, αλλά στην πραγματικότητα η Μέρκελ κρυβόταν πίσω του για να επιβάλει σκληρά —και πολλές φορές λανθασμένα— μέτρα.
Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ο οποίος ήταν τότε εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, στο βιβλίο του για την πορεία προς τα μνημόνια, αναφέρεται σε εχθρική στάση αρκετών ευρωπαϊκών χωρών. Συγκεκριμένα, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία και η Σλοβακία καθυστέρησαν τη δημιουργία ενός μηχανισμού στήριξης και άσκησαν πιέσεις —άλλοτε ανοιχτά και άλλοτε παρασκηνιακά— για να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ευρώ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μάλιστα, είχαν εντοπίσει ότι η Γερμανία κρατούσε διπλό ρόλο: από τη μία κατηγορούσε την Ελλάδα για τα ελλείμματα στο εξωτερικό ισοζύγιο, ενώ αυτά ουσιαστικά προέρχονταν από τα δικά της πλεονάσματα.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει δυσκολίες. Οι επενδύσεις παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα και το παραγωγικό κενό —σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Σπύρο Θεοδωρόπουλο— αγγίζει τα 100 δισ. ευρώ.
Παρότι ο ρυθμός ανάπτυξης της Ελλάδας βρίσκεται στο 2,2%, υψηλότερος από τον μέσο όρο της Ε.Ε. (1,6%), δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η χώρα έχει χάσει 40 δισ. ευρώ σε πραγματικό ΑΕΠ σε σχέση με το 2008, ενώ άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν δει σημαντικές αυξήσεις. Η ανάπτυξη βασίζεται κυρίως στην ιδιωτική κατανάλωση (1,9%) και στα αποθέματα (4,1%). Η ιδιωτική κατανάλωση είναι ασυνήθιστα υψηλή σε σχέση με τα εισοδήματα και σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.
Αν και η απόδοση κεφαλαίου έχει επιστρέψει στα επίπεδα πριν την κρίση, η παραγωγικότητα παραμένει πολύ χαμηλή — μόλις στο 50% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Χωρίς ανάπτυξη της βιομηχανίας, δεν μπορεί να βελτιωθεί η παραγωγικότητα της εργασίας, που είναι απαραίτητη για την αύξηση των μισθών. Για να συμβεί αυτό, χρειάζονται μεταρρυθμίσεις: περιορισμός της διαφθοράς, ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, δίκαιο φορολογικό σύστημα και καταπολέμηση της γραφειοκρατίας — η οποία πλέον απλώς έχει μεταφερθεί σε ψηφιακή μορφή (όπως στην κάρτα εργασίας, στον μηνιαίο ΦΠΑ, στους πελάτες συνεργείων, στην καταγραφή ασανσέρ κ.λπ.).
Τέλος, οι τραπεζικές χρηματοδοτήσεις παραμένουν χαμηλές μετά τα μνημόνια. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το χρέος των ελληνικών επιχειρήσεων αντιστοιχεί στο 55% του ΑΕΠ, ενώ σε χώρες όπως η Γαλλία ξεπερνά το 100%.
