Η υπόθεση των υποκλοπών και της παρακολούθησης του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη πλέον έχει πάρει τον δρόμο της διαλεύκανσης και της Δικαιοσύνης.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να σταθούμε στις αναφορές του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη τόσο στο διάγγελμά του, όσο και στην Βουλή για την πολιτική αποσταθεροποίηση που κάποιοι επιδιώκουν συνολικά στην Ευρώπη, δίχως να βγαίνει φυσικά η Ελλάδα από το κάδρο αυτό.
Στο πρόσφατο Υπουργικό Συμβούλιο μάλιστα αναφέρθηκε ανοιχτά τόσο στην Ρωσία, όσο και στην Τουρκία και τον Πρόεδρο της, καθώς η Άγκυρα έχει δηλώσει ανοιχτά, ότι επιθυμεί άλλη Κυβέρνηση στην Αθήνα.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μετράει ήδη 6 μήνες δίχως να υπάρχουν σημάδια που να προμηνύουν ένα αίσιο και γρήγορο τέλος του πρώτου πολέμου στην γηραιά ήπειρο από το τέλος του Β’ ΠΠ.
Η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί από τις αρχές του 2022 και η στροφή που επιδιώκει η Ρωσία σε έναν νέο πολυπολικό κόσμο, έχει φέρει τα πάνω κάτω στην ΕΕ, η οποία βλέπει τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της να αποσταθεροποιούνται η μια μετά την άλλη.
Ο Ρωσικός υβριδικός πόλεμος
Μια φυσική εξήγηση αυτής της εξέλιξης δεν είναι άλλη από την αγανάκτηση του κόσμου εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης και του πληθωρισμού που αύξησαν σε τεράστιο βαθμό το κόστος ζωής για βασικά είδη και αγαθά.
Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν μετά την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία με στόχο την αποδυνάμωση και την διεθνή απομόνωση της Ρωσίας μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να αποδίδουν.
Σε άρθρο που δημοσίευσε μέσω του telegram ο πρώην Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, έκανε επίθεση στους πολιτικούς της Ευρώπης οι οποίοι αντιτάχθηκαν στην Ρωσική εισβολή καλώντας τους ευρωπαίους πολίτες να διαμαρτυρηθούν, διότι οι επιλογές των ηγετών τους, θα έχουν ως αποτέλεσμα έναν… δύσκολο χειμώνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι πολιτικοί “σεισμοί” στην Ευρώπη
Στην γείτονα Ιταλία μετά και την παραίτηση της Κυβέρνησης Ντράγκι, οργιάζουν οι φήμες για ρωσικό δάκτυλο πίσω από την αποσταθεροποίηση και τις σχέσεις του επικεφαλής της Λέγκα του Βορρά Ματέο Σαλβίνι και της υποψήφιας διαδόχου του Ντράγκι, Τζόρτζια Μελόνι με το Κρεμλίνο.
Στην Γαλλία ήδη ο Μακρόν είναι φανερά αποδυναμωμένος, αφού δεν έχει την υποστήριξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με την Μαρίν Λεπέν, η οποία είναι γνωστό πως διατηρεί φιλικούς δεσμούς με τον Πρόεδρο Πούτιν, να ασκεί σε κάθε ευκαιρία έντονο πρέσινγκ προς τον Γάλλο Πρόεδρο.
Στην Γερμανία ο Καγκελάριος Σολτς βλέπει το κόμμα του να καταρρέει δημοσκοπικά και να βρίσκεται στην 3η θέση, ενώ στην Βουλγαρία κατέρρευσε η φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση του Πετκόφ εξαιτίας της απώλειας της κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης με τον απερχόμενο Πρωθυπουργό να κατηγορεί ανοιχτά την Μόσχα γι΄αυτή την εξέλιξη.
Στην Σκανδιναβία και συγκεκριμένα στην Φινλανδία, η οποία μαζί με την Σουηδία έλαβαν την ιστορική απόφαση αμέσως μετά την Ρωσική εισβολή να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, η Πρωθυπουργός της χώρας Σάνα Μάριν, βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες στο στόχαστρο εξαιτίας διαρροών από στιγμές της προσωπικής της ζωής. Υπεβλήθη ακόμη σε τεστ χρήσης ναρκωτικών ουσιών, ενώ το θέμα έλαβε τέτοια έκταση όπου βγήκε δημόσια να ζητήσει συγγνώμη για όσα κυκλοφόρησαν.
Η σύμπλευση Τουρκίας με την Ρωσία
Όλα αυτά συνθέτουν σταδιακά το στρατηγικό πλάνο της Μόσχας για την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης με στόχο την παύση των κυρώσεων που επιβλήθηκαν.
Από την μια λοιπόν υπάρχουν τα φιλορωσικά κέντρα που υπάγονται απευθείας στο Κρεμλίνο και από την άλλη υπάρχει η Τουρκία και ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία προωθεί την νέο-οθωμανική ατζέντα του η οποία περιλαμβάνει ανοιχτές-ξεκάθαρες απειλές προς την Ελλάδα.
Το casus belli παραμένει στην σκακιέρα, ενώ ο Ερντογάν δίνει χείρα βοηθείας στον Πούτιν καθώς είναι η μοναδική χώρα εντός του ΝΑΤΟ που δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις εναντίον της Μόσχας αφήνοντας της παραθυράκια διαφυγής.
Από τα πιο επίσημα χείλη Τούρκων αξιωματούχων ακούγονται απειλές κατά της Ελλάδας και των συνόρων, προωθώντας την αναθεωρητική πολιτική της γείτονος αφού όπως φαίνεται έχει πάρει το know how από τον Πούτιν και τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η προτροπή του Ερντογάν για αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα
Ήταν αρχές Ιουλίου μετά από την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, όταν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε δηλώσεις του καλούσε ανοιχτά τον Ελληνικό λαό να καταψηφίσει στις επόμενες εκλογές τον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Ελπίζω ότι ο ελληνικός λαός θα δώσει το μήνυμα και το μάθημα, μέσω της δημοκρατικής οδού, στους κυβερνώντες του».
Μέσα σε αυτό το διεθνές κλίμα της πολιτικής αστάθειας και της διαμόρφωσης ενός νέου ψυχρού πολέμου μεταξύ Δύσης και Ρωσίας δεν μπορεί να εγγυηθεί κανείς πως οι όποιες ενέργειες συμβαίνουν στο εσωτερικό των Ευρωπαϊκών χωρών και άρα και της Ελλάδας δεν κρύβουν εξωτερική παρέμβαση.
Μέχρι στιγμής ο κανόνας στην Ευρώπη δείχνει ότι οι αντιπολιτευτικές δυνάμεις προσπαθούν να αρπάξουν από τα μαλλιά αυτές τις αναταραχές ώστε να καρπωθούν πολιτικά οφέλη από την αστάθεια και την δυσαρέσκεια που προκύπτει. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι υποθέσεις που προκύπτουν όπως π.χ. αυτή των επισυνδέσεων δεν πρέπει να διερευνηθούν σε βάθος ή να μην δοθεί η κατάλληλη βαρύτητα στην διαλεύκανση της υπόθεσης, αντίθετα όπως έχει συμβεί ήδη έχουν κινηθεί όλες οι νόμιμες διαδικασίες ώστε να πέσει φως στην υπόθεση.
Αυτό που οφείλει όμως η δημοκρατία μας να διαφυλάξει, είναι ότι δεν θα βρει η οποιαδήποτε εξωτερική παρέμβαση πρόσφορο έδαφος στο όνομα κομματικών παιχνιδιών και δημοσκοπικών αναρριχήσεων.
