Η πτώση των ρυθμών Ανάπτυξης και της Βιομηχανικής παραγωγής, δημιουργεί προβληματισμούς.
Η γερμανική οικονομία, η μεγαλύτερη στην ευρωζώνη, βρίσκεται σε πτώση. Η ανάπτυξή της μειώνεται σταθερά κάθε μήνα, δημιουργώντας μια δύσκολα αναστρέψιμη κατάσταση που επηρεάζει τις σημαντικές πολιτικές αποφάσεις του φθινοπώρου. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δεδομένα, η γερμανική οικονομία κατέγραψε οριακή ύφεση ή στασιμότητα (-0,1%) τόσο σε τριμηνιαία όσο και σε ετήσια βάση. Αντίθετα, άλλες μεγάλες οικονομίες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, σημειώνουν ανάπτυξη κοντά στο 1%, ενώ η Ισπανία οδηγεί την ανάπτυξη στη Μεσόγειο με ετήσιο ρυθμό αύξησης 2,9%, με την Ελλάδα και την Πορτογαλία να ακολουθούν.
Η Γερμανία αντιμετωπίζει προβλήματα που ξεκίνησαν μετά την πανδημία, με την απώλεια της φθηνής ρωσικής ενέργειας και της σημαντικής εξαγωγικής αγοράς της Κίνας, που επηρέασαν αρνητικά τον βιομηχανικό τομέα. Η βιομηχανική παραγωγή της μειώθηκε σε χαμηλά τετραετίας τον Μάιο, και οι επιχειρηματικές προσδοκίες δείχνουν ύφεση για το υπόλοιπο του έτους. Η αυτοκινητοβιομηχανία της αντιμετωπίζει προκλήσεις στην μετάβαση προς τα ηλεκτρικά οχήματα, ενώ οι μεγάλες κρατικές επενδύσεις που θα μπορούσαν να τονώσουν την ανάπτυξη παραμένουν ανεκμετάλλευτες λόγω του δημοσιονομικού περιορισμού.
Για τη Γερμανία, η ελπίδα μπορεί να βρίσκεται στη συνέχιση των αποφάσεων από βασικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς, αν και αυτή η στρατηγική δεν έχει αποδώσει τα τελευταία χρόνια ούτε για τη Γερμανία ούτε για την Ευρώπη γενικότερα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει κατηγορηθεί ότι οι αποφάσεις της υπαγορεύονται από τις γερμανικές ανάγκες. Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει στην επόμενη συνεδρίαση του Σεπτεμβρίου, όταν οι Γερμανοί αναμένουν μείωση των επιτοκίων. Θα ληφθούν υπόψη οι ανάγκες των χωρών με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, που αντιμετωπίζουν επίσης επίμονο πληθωρισμό; Ή θα δοθεί προτεραιότητα στις γερμανικές ανάγκες; Το μεγάλο δίλημμα του φθινοπώρου για την Ευρώπη είναι αν θα προτιμηθεί η διάσωση της γερμανικής ανάπτυξης ή η μάχη κατά του πληθωρισμού.
Επιπλέον, τίθενται ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο έχουν διαμορφωθεί οι πολιτικές. Ο μηχανισμός διαμόρφωσης τιμών ενέργειας, γνωστός ως target model, φαίνεται να ευνοεί τις μεγάλες ενεργειακές χώρες, αφήνοντας χώρες όπως η Ελλάδα να αντιμετωπίζουν προβλήματα χωρίς επαρκή στήριξη. Υπάρχει επίσης αυξανόμενη αμφισβήτηση της γερμανικής ηγεμονίας, όπως δείχνουν κινήσεις όπως η επίσκεψη της Ιταλίδας πρωθυπουργού Μελόνι στην Κίνα, παρά την επίσημη ευρωπαϊκή στρατηγική. Το φθινόπωρο διαφαίνεται πιο περίπλοκο από ποτέ, χωρίς να σημαίνει ότι θα υπάρξουν άμεσες αλλαγές στο υπάρχον καθεστώς.
