Αν ο Παππάς είναι το δεξί χέρι του Τσίπρα, εκείνος είναι το αριστερό. Είναι ο Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Είναι απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών.
Όταν σπούδαζε, ασχολήθηκε βέβαια και με το φοιτητικό κίνημα και κάπως έτσι γνώρισε και τον Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο τους δένει στενή φιλία, όπως και με τα άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που απεικονίζονται στην παρακάτω φωτογραφία, από το 2002.
Λέγεται μάλιστα ότι ο πρώην πρωθυπουργός ήταν αυτός που προώθησε τον Τζανακόπουλο ιεραρχικά κι έτσι από το 2005 έως το 2010 έγινε γραμματέας της Νεολαίας του Συνασπισμού. Από τη θέση αυτή έκανε και τις πρώτες του τηλεοπτικές εμφανίσεις, όπου μπόρεσε να εκφράσει πανελλαδικά τις απόψεις του.
Ως γραμματέας της νεολαίας, είχε ταχθεί επανειλημμένα μέσω ανακοινώσεων και δηλώσεων, υπέρ του δικαιώματος των Σκοπίων, να ονομάζονται Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Στο 5ο Συνέδριο της Νεολαίας του Συνασπισμού, που διεξήχθη τον Δεκέμβριο του 2007, δημοσιεύθηκε κείμενο θέσεων σχετικά με το Σκοπιανό, το οποίο ανέφερε: «Υπερασπιζόμενοι και υπερασπιζόμενες την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, θεωρούμε πως το όνομα “Μακεδονία”, μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί από τους γείτονές μας και είναι αυτονόητο δικαίωμά τους».
Κάποια χρόνια αργότερα, ήταν φυσικά ένθερμος υποστηρικτής της Συμφωνίας των Πρεσπών και της παράδοσης της Μακεδονίας, χαρακτηρίζοντάς την ως παράσημο για την Αριστερά, δηλώνοντας τότε: «Η Συμφωνία συνιστά μία πράξη ευθύνης και πατριωτισμού».
Μετά το πέρας της θητείας του, πήγε για διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Η πολιτική άνοδος όμως του ΣΥΡΙΖΑ ανέκοψε τα ακαδημαϊκά και εργασιακά του σχέδια κι έτσι το 2012 επιστρέφει στην Ελλάδα, παρέχοντας τις νομικές του υπηρεσίες στο γραφείο του αρχηγού. Αργότερα διορίστηκε διευθυντής του γραφείου του. Ήταν ο άνθρωπος, στον οποίο απευθύνονταν όσοι ήθελαν να επικοινωνήσουν με τον Αλέξη Τσίπρα, είτε βουλευτές, είτε υπουργοί και ήταν αυτός ο οποίος φρόντιζε να κρατούνται οι ισορροπίες.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά την πρώτη φορά αριστερά, ο Τζανακόπουλος αναβαθμίστηκε. Διορίστηκε υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, κάνοντας τη διαφορά, μιας και ήταν ο πρώτος κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίστηκε με γραβάτα, στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, κόντρα στο δόγμα που επικρατεί στο κόμμα.
Δεν ξέρουμε ακριβώς αν φταίνε οι ευθύνες αυτής της θέσης ή η ιδιοσυγκρασία του, πάντως ο λόγος του είναι ιδιαίτερα δηκτικός και ο ίδιος είναι σχεδόν πάντα θυμωμένος και καταγγελτικός. Στη θέση αυτή παρέμεινε σταθερά έως το 2019.
Κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολλές καταστάσεις, όπως την επιτυχή έξοδο της Ελλάδας από το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα, τους Μακεδονομάχους που απειλούσαν τη δημοκρατία, τον Ρουβίκωνα που έκανε ακτιβιστικές ενέργειες απειλώντας ότι θα μπει στη Βουλή και με τον ίδιον να δηλώνει: «Έγινε μία ακτιβιστική ενέργεια, από εκεί και πέρα η Αστυνομία έκανε ότι έπρεπε να κάνει. και δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένα νόημα να συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο ζήτημα».
Επίσης έπρεπε να διαχειριστεί επικοινωνιακά την τραγωδία στο Μάτι, της οποίας θεωρείται εμπνευστής. Εκεί δηλαδή που αναφέρθηκε ότι: «υπερβαίνει τη βούληση, υπερβαίνει τις δυνατότητες, υπερβαίνει αυτά τα οποία θα θέλαμε να μπορούμε να κάνουμε». Αλλά και ταυτόχρονα δεν έγινε κανένα λάθος.
Μπορεί να έχει κάνει αρκετές φορές κυβίστηση. Χαρακτηριστική ήταν η απάντησή του όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο αν εξετάζει ο ΣΥΡΙΖΑ το ενδεχόμενο πρότασης ψήφου εμπιστοσύνης, απάντησε «δεν εξετάζουμε κανένα απολύτως ενδεχόμενο», ενώ σε άλλη συνέντευξη είπε: «νομίζω ότι ήμουν ξεκάθαρος και θα ζητήσουμε και θα πάρουμε ψήφο εμπιστοσύνης». Όταν κάνει κυβίστηση πάντως με πάθος. υποστηρίζει όμως,
Μετά την προκήρυξη εκλογών μπήκε στο κυνήγι του σταυρού στην Α΄Αθηνών, παραχωρώντας τη θέση του στην Έφη Αχτσιόγλου. Πλέον, εκτός από βουλευτής, έχει εκλεγεί και γραμματέας του κόμματος, επιβεβαιώνοντας τον σημαίνοντα ρόλο που παίζει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η άλλοτε βιτρίνα της κυβέρνησης Τσίπρα, διεκδικεί από κοινού μαζί με τον Πολάκη, τον τίτλο του σκληρού του κόμματος. Με λόγο κοφτό, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, ενώ κάποιες φορές οι απόψεις του προκαλούν, όχι άδικα. Αυτό που παρατηρείται πάντως, είναι πως μοιάζει να επενδύει το πολιτικό του κεφάλαιο στην καλλιέργεια του διχασμού της κοινωνίας. Κάτι που ο ίδιος θεωρεί εντελώς υγιές. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωσή του στην κρατική τηλεόραση: «Μόνο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα φαντασιώνονται ενωμένους λαούς»!.
Πηγή: editor.gr
