Το ημερολόγιο γράφει 20 Μαρτίου. Ο Έλληνας πρόξενος της Μαριούπολης, Μανώλης Ανδρουλάκης επιστρέφει στην Ελλάδα.
Στο αεροδρόμιο επικρατεί πανζουρλισμός. Κάμερες και δημοσιογράφοι σπεύδουν κοντά του για μία δήλωση.
Όλοι αναγνωρίζουν τι ακριβώς έκανε. Δεν μπορούν όμως να καταλάβουν πως το έκανε. Εκείνος αγκαλιάζει τα αγαπημένα του πρόσωπα. Αναφέρεται αμέσως στην φρίκη που βίωσε.
Ο πόλεμος έχει ένα πρόσωπο: τον θάνατο.
Όσοι τον νικούν και κάνουν απλά τη δουλειά τους, αποδεικνύουν πως η ζωή καμία φορά μπορεί να επικρατήσει.
Η πιο επικίνδυνη αποστολή της ζωής του…
Έξι ημέρες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ανατολική και Βόρεια Ουκρανία, όλοι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τους τηλεοπτικούς τους δέκτες.
Το «φάντασμα» του πολέμου ζωντάνεψε και συγκλόνισε τους πάντες.
Ανάμεσα στις χιλιάδες δραματικές ιστορίες που διαδραματίστηκαν ήταν και μία που είχε ελληνικό χρώμα. Ο Έλληνας πρόξενος, αν και μόλις δύο μήνες στο πόστο του, αποφασίζει να παραμείνει στην πόλη με τους χιλιάδες ομογενείς και να προσφέρει όση βοήθεια μπορεί.
Δυστυχώς, η Μαριούπολη ζει μια φοβερή πολιορκία από τους Ρώσους και ο πρόξενος μαζί με άλλα μέλη διπλωματικών αποστολών εγκαταλείπει το κτίριο του προξενείου της χώρας μας και μεταβαίνει στο κτίριο του ΟΑΣΕ για περισσότερη ασφάλεια.
Μετά από λίγο η ελληνική κυβέρνηση βλέπει πως η κατάσταση έχει ξεφύγει.
Ένα μεγάλο κομβόι με Έλληνες της ομογένειας της Μαριούπολης, μαζί με δημοσιογράφους και τεχνικούς, ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι.
Ο στόχος τους; Να σωθούν από τη βομβαρδισμένη Μαριούπολη.
Το ταξίδι είχε προορισμό τη Μολδαβία. Το υπουργείο Εξωτερικών επικοινωνούσε διαρκώς με τον Έλληνα πρόξενο, ο οποίος είχε αναλάβει να εκτελέσει το σχέδιο απομάκρυνσης των 82 Ελλήνων.
Μετά από τρεις ημέρες η ελληνική αποστολή κατάφερε να περάσει τα σύνορα με επικεφαλής τον γενικό πρέσβη Φραγκίσκο Κωστελλένο, ο οποίος είχε βρεθεί στην Μαριούπολη για να συνδράμει τον Μανώλη Ανδρουλάκη.
Η δοκιμασία τους; Τεράστια. Είχαν μαζί τους ελάχιστα τρόφιμα, καθόλου νερό, ενώ βόμβες έπεφταν κοντά τους. Πέρασαν μέσα από την «καρδιά του πολέμου». Και τα κατάφεραν.
Ποιος είναι ο Μανώλης Ανδρουλάκης
Ο Έλληνας πρόξενος, που διακρίθηκε για το θάρρος και την αποφασιστικότητά του, καθώς κατάφερε να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνες να βγουν από τη Μαριούπολη που ήταν υπό πολιορκία, στο συγκεκριμένο πόστο, ήταν τους τελευταίους δύο μήνες. Όσοι τον γνωρίζουν μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον 41 ετών διπλωμάτη.
Ο Μανώλης Ανδρουλάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1981 και έχει καταγωγή από την Κω. Φοίτησε στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονία, ενώ μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας έκανε μεταπτυχιακό στη Μόσχα πάνω στη ρωσική λογοτεχνία.
Είναι γιος του Γεώργιου Ανδρουλάκη, ενός από τους λίγους αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού με εξαιρετική γνώση της αγγλικής.
Ο μετέπειτα διπλωμάτης είχε ζήσει από πρώτο χέρι τον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο, αφού ο πατέρας του είχε τοποθετηθεί στην ελληνική πρεσβεία στο Βελιγράδι και ο νεαρός τότε Μανώλης τριγυρνούσε στο κτίριο κι όπως είπε αργότερα σε συνέντευξή του, μάθαινε πως λειτουργεί η “πολεμική μηχανή”.
Ο Μανώλης Ανδρουλάκης μπήκε στο διπλωματικό σώμα το 2008. Γνώριζε άπταιστα τη ρωσική γλώσσα και αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισε να ασχοληθεί στενά με τα θέματα που είχαν να κάνουν με τις πρώην σοβιετικές χώρες.
Το 2012 ανέλαβε τη θέση του αναπληρωτή προξένου στην Αστάνα του Καζακστάν, ενώ το 2017 ανέλαβε πρόξενος της Ελλάδας στην Ατλάντα των ΗΠΑ σε ηλικία μόλις 36 ετών. «Είμαι 36 ετών και είμαι πολίτης της πολιτείας της Τζόρτζια εδώ και 36 χρόνια» είπε στους Αμερικανούς αξιωματούχους την πρώτη φορά που βρέθηκε στην πόλη, υπενθυμίζοντάς τους πως η πόλη «έκλεψε τους Ολυμπιακούς από την Αθήνα».
